EEN ANDER SOORT RESTAURATIE
In de weken die volgden, deed ik iets wat ik nog nooit eerder had gedaan.
Ik bleef vrijgezel.
Ik ben gestopt met wegrennen voor schuldgevoelens.
Ik ging naar een therapeut. Ik begon – in stilte – geld te sturen naar de stichting die Hanna na haar herstel had opgericht. Ik deed wat klusjes en herrees mezelf uit de as.
En toevallig liep ik op een dag langs dezelfde Makati-bakkerij.
Hanna was er niet.
Maar deze keer… ging ik verder.
Ik grijnsde alleen maar.
en liep verder.
