Mijn ouders kwamen dagelijks langs en probeerden de situatie nog steeds glad te strijken. Ze stonden in de volledige ‘bescherm Emma’-modus.
« Emma is bereid haar excuses aan te bieden, Olivia, » hield mama vol, handenwringend. « Zij en Tyler… ze kunnen een lening afsluiten. Betaal je terug. Langzaam. Daar is geen rechtbank of politie voor nodig. Denk aan je familie, lieverd. »
« Uw dochter heeft meerdere misdrijven gepleegd, » onderbrak Dr. Weber, die een fervente, beschermende pleitbezorger was geworden. Hij had er een punt van gemaakt om altijd in mijn kamer te zijn wanneer mijn ouders op bezoek kwamen. « Dit gaat niet meer om geld. Het gaat om rechtvaardigheid. »
Papa blies verontwaardigd zijn woede op. « Kijk eens hier, dokter. We hebben familiezaken altijd privé afgehandeld . »
« Noem je dat zo? » snauwde ik uiteindelijk. Mijn stem, nu krachtiger, sneed door de kamer. « Zaken privé afhandelen? Zoals toen Emma mijn studiegeld stal en jij dat ‘lenen’ noemde? Of toen ze op mijn negentiende mijn identiteit noteerde om drie creditcards te krijgen, en jij zei dat het gewoon een ‘misverstand’ was? »
De kamer viel stil. Het was de eerste keer dat ik hun macht terug in hun gezicht gooide.
« Al die jaren dat ik ‘dingen privé afhandelde’, hebben Emma één les geleerd, » vervolgde ik, mijn stem werd sterker. « Dat ze kon nemen wat ze wilde, kon kwetsen wie ze maar wilde, en dat jij er altijd zou zijn om de rotzooi op te ruimen en haar te beschermen tegen de gevolgen. »
Mijn moeder barstte in tranen uit, maar voor het eerst voelde ik geen greintje schuldgevoel.
“Ze is je zus ! ” snikte ze.
« En wat ben ik, mam? » vroeg ik. « Omdat ik ook jouw dochter ben geweest. Maar je hebt me nooit beschermd zoals je haar beschermt. »
Het onderzoek bracht meer aan het licht dan alleen fraude. Emma had maandenlang de basis gelegd. Ze had mijn documenten gekopieerd tijdens haar ‘vreemde’ bezoekjes. Ze had mijn handtekening gefotografeerd van cheques die ik op de toonbank had achtergelaten. Ze had zelfs, zoals bleek uit beveiligingsbeelden van mijn lokale koffiezaak, wekenlang met Tyler gesproken en mijn handtekening op servetjes geoefend.
Maar hun grootste fout was de timing. Zoals rechercheur Sandoval uitlegde, werden ze hebberig. « Door tijdens je operatie zo snel te verkopen, creëerden ze een waterdichte, onweerlegbare tijdlijn van fraude. Uit de ziekenhuisgegevens blijkt dat je onder algehele narcose was toen de verkoop zogenaamd werd afgerond in een notariskantoor aan de andere kant van de stad. Het is de schoonste zaak die ik ooit heb gehad. »
Tyler sloeg als eerste toe. Geconfronteerd met overweldigend bewijs en een stortvloed aan aanklachten, keerde hij zich tegen Emma om zichzelf te redden.
« Ze had alles gepland », vertelde hij de rechercheurs. « Ze zei dat het tijdens de operatie moest gebeuren. Ze zei dat Olivia ‘te zwak en onder invloed van drugs zou zijn om daarna terug te vechten’. Ze zei dat haar ouders de gevolgen zouden opvangen. Ze noemde hen haar ‘opruimploeg’. »
Het verraad kwam harder aan dan mijn operatie. Mijn tweelingzus had niet alleen mijn huis gestolen. Ze had mijn ziekte als wapen gebruikt , mijn kwetsbaarheid als kans gebruikt en erop gerekend dat mijn ouders haar zouden helpen ermee weg te komen.
UPDATE: Een jaar later
Ik schrijf dit vanuit mijn zonovergoten woonkamer. Op mijn veranda kleurt de zonsopgang de gevels in goudtinten. Het was niet makkelijk om mijn huis terug te krijgen, maar het recht zegevierde op een manier die ik nooit had verwacht.
De rechtszaak was een mediasensatie. « DE VERDRAAIDE TWEELING » was de kop die overal in het lokale nieuws verscheen. Ons verhaal – de zus die verraden werd tijdens een openhartoperatie – werd het emotionele middelpunt van een zaak die een enorme corruptieketen in de lokale vastgoed- en banksector aan het licht bracht.
Emma’s verdediging stortte in toen haar e-mails aan Tyler in de rechtbank werden gepresenteerd. Berichten die jaren overspannen, onthulden haar kille berekening. De meest vernietigende: « Zodra ze geopereerd is, gaan we verhuizen. Ze zal te zwak zijn om terug te vechten, en mama en papa zullen haar stil houden, zoals altijd. »
Het vonnis van de rechter was vernietigend. « Deze rechtbank heeft veel gevallen van fraude gezien, » verklaarde ze, terwijl ze Emma aankeek. « Maar weinigen tonen zulke berekende, intieme wreedheid. Je tweelingzus aanvallen tijdens een levensreddende operatie getuigt van een moreel bankroet dat niet te negeren is. »
Emma kreeg 15 jaar. Tyler kreeg er acht voor zijn medewerking. Het onderzoek leidde ook tot de arrestatie van drie bankmedewerkers en een notaris die hen hadden geholpen bij het doorvoeren van frauduleuze verkopen en leningen voor een deel van de winst.
