Léo en Élise, inmiddels tieners, accepteerden zonder aarzeling. In de ziekenkamer fluisterde Sophie: « Ik heb altijd van je gehouden. »
Haar blik viel vervolgens op Clara: « Ik zag je die dag. Je hield ze zo voorzichtig vast. Ik wist dat ze in goede handen zouden zijn. »
Mijn dochter barstte in tranen uit. « Jij bent degene die mijn wens heeft laten uitkomen, » antwoordde ze.
Sophie overleed enkele dagen later vredig. De erfenis die ze ons naliet, verzekerde onze toekomst, maar de ware schat was het bewijs dat liefde de tijd kan overstijgen .
Zelfs nu nog, als ik Leo en Elise met Clara zie lachen, denk ik terug aan die kinderwagen bij onze voordeur. Sommige zegeningen komen niet zoals je verwacht… maar ze veranderen een leven voorgoed.
Want diep van binnen beginnen de mooiste wonderen vaak met een simpele daad van mededogen.
