Het was niet mijn getuige, maar Evan. Ze zag er serieus uit en droeg een oversized pak.
“Kunnen we praten?” vroeg hij.
Wij gingen naar het rustige terras.
“Trouw niet met mijn vader.”
Ik verstijfde. « Evan – wat? »
« Je bent aardig, » zei hij snel. « Je bakt beter pannenkoeken dan wie dan ook. En je schreeuwt niet. Maar als je met hem trouwt, doet hij je pijn. »
Hij gaf mij een dikke envelop.
Binnenin: rechtszaken. Eisen. E-mails aan iemand die Greg heet.
Ze heeft geen familie. Enorme spaargelden. Trouw met haar, wacht twee jaar en vertel haar dat ze emotioneel getraumatiseerd is. Ga weg met de helft van wat je hebt.
« Het verliest snel zijn betekenis. Ik zei toch dat magie werkt. Ik verdrink in de schulden. Dit zal me redden. »
Ik staarde naar de gedrukte woorden. Een bedrog. Een plan.
« Hoe lang weet je het al? »
Ik heb dit telefoongesprek een paar weken geleden gehoord. Ik dacht dat als je kalm bleef, je misschien weg zou gaan.
« Jij hebt mij beschermd. »
Hij knikte.
« Je hebt me niet in de steek gelaten, » fluisterde ik. « Je hebt me gered. »
🔥Neerslag
Ik belde Michael – vriend, advocaat, vermeende kerkgenoot.
« Ik heb een huwelijkse voorwaarden nodig, » zei ik. « Een vaste overeenkomst. Alles blijft van mij. »
Hij ontwierp het en liet het aan Daniel zien.
De muren trilden van het geschreeuw.
« Huwelijksvoorwaarden? Nu?! »
“Teken,” zei ik.
“Dat is beledigend!”
“Dan is er geen bruiloft.”
“Ik hou van je, Cora!”
“Nee, je bent blij met wat je denkt dat ik kan repareren.”
