— “Geen spijt. Ik heb mijn leven zelf opgebouwd, ja, maar waar ik het meest trots op ben, is dat ik jou heb opgebouwd.”
Ik kijk naar zijn handen terwijl hij ze over het scherm beweegt tijdens een videogesprek – dezelfde handen die decennialang stenen, cement en lasten droegen. Die handen bouwden geen huis, maar een mens.
Ik ben gepromoveerd. Hector Alvarez is bouwvakker. Hij bouwde niet zomaar muren of steigers; hij bouwde een leven op, les na les, daad na daad van stille liefde en prachtig, geheim offer na offer.
Het verhaal is uitgebreid met de introductie van de biologische vader, Elias Rojas, als een directe en arrogante antagonist, wat leidt tot een confrontatie met hoge inzet. Het hoogtepunt is de onthulling dat Hector in het geheim zijn enige erfenis (het land) heeft opgeofferd om een collega te redden. Dit verbindt zijn armoede en nederigheid direct met een daad van diepgaande heldhaftigheid, die Elias’ bewering dat hij de ‘ware basis’ is, onmiddellijk onderuit haalt.
Kan ik nog iets toevoegen, bijvoorbeeld over de nasleep of de reactie van de moeder?
