Ik hief mijn kin op.
Gelukkig was wat je zag slechts een replica. Het echte kristallen servies is veilig, dankzij tante Marlene.
Precies op het juiste moment kwam Marlene binnen met de originele glazen op een zilveren dienblad. Ze fonkelden onder de lampen en verspreidden regenbogen over het plafond. Applaus barstte los.
Mijn vader stond op, zijn stem was koud en vastberaden.
Maak je spullen klaar. We zijn klaar.
Sandra probeerde te praten, maar niemand luisterde. Ze vluchtte beschaamd de kamer uit.
Die avond toostten we met moeders echte kristallen glazen. Toen ik de mijne hief, voelde ik haar bij me: haar liefde, haar trots, haar stille kracht.
Sandra dacht dat ze de erfenis van mijn moeder had vernietigd. In plaats daarvan liet ze haar wreedheid voor iedereen zien.
Want soms heeft gerechtigheid geen rechtszaal nodig. Het enige wat je nodig hebt is een beetje planning, een verborgen camera en de waarheid, die schittert als zonlicht door kristal. Onverwoestbaar.
