“Niets is te moeilijk voor jou”, glimlachte mijn man.
Ik omhelsde hem stevig, vervuld van vreugde. Maar mijn geluk was van korte duur.
Opeens klonk de stem van mijn schoonmoeder door de kamer:
“Dus wij hebben thuis nauwelijks te eten en jij verspilt geld aan zulke luxe?”
« Mam, ik heb hier al tijden voor gespaard. Ik kan het me veroorloven, » antwoordde mijn man, nog steeds kalm.
« Je zou je zus moeten helpen met het renoveren van haar huis in plaats van geld uit te geven aan onzin, » antwoordde ze.
« Maar het is mijn verjaardag! » zei ik uiteindelijk.
« Hij heeft zijn moeder nooit iets gegeven! » riep ze met luide stem.
