Ik knikte. « Dat is het. »
Hij vertrok zonder de deur dicht te slaan – een kleine opluchting.
Twee dagen later kreeg ik een e-mail.
Het bedrijf uit Boston wilde een sollicitatiegesprek.
Een week later verhuisde ik naar een modern appartement met lichte ramen en rustige ochtenden. Ik kocht elke vrijdag bloemen voor mezelf. Ik lachte weer – echt lachen, het soort lachen dat voelt alsof je de controle over je leven terugneemt.
Soms, als ik aan die nacht terugdenk, denk ik niet aan de vernedering.
Ik denk terug aan het moment dat ik de ring neerlegde en uiteindelijk voor mezelf koos.
Want soms is het krachtigste wat een vrouw kan doen… gewoon weglopen.
Mocht je een vervolg willen – bijvoorbeeld over wat er gebeurt als hun paden elkaar weer kruisen, of hoe Claires carrière zich ontwikkelt – laat het me dan weten. Jouw ideeën zorgen altijd voor de beste wendingen.
