Ik zei ook niets. Ik betaalde, pakte mijn tassen en liep weg.
Wraak is geen vuur en woede. Het is controle. Het is stilte waar ze smeken verwachten. Het is vrede waar ze schuld verwachten. En wanneer je het eindelijk terugneemt – je macht, je geld, je waardigheid – dan explodeert het niet. Het komt gewoon tot rust, stilletjes.
Ben en ik gebruiken het geld van de verkoop van ons huis als aanbetaling voor ons droomhuis. Een plek zonder oude spoken, zonder lege stoelen en zonder voorwaarden voor de liefde.
Soms denk ik nog steeds aan dat telefoontje. Aan hoe makkelijk het voor haar was om te zeggen: « Val ons niet lastig. » Dus deed ik het niet. En dat zal ik ook nooit meer doen.
