Mijn oom zei altijd dat hij het vaderschap had gemist, tot hij op zijn vijftigste ineens hoorde dat hij voor het eerst vader werd – en niets had hem kunnen voorbereiden op dat moment…
Ik wil zoveel geven. Hem alles overbrengen. Maar ik weet dat de tijd dringt. Ik weet dat ik een « oude » vader ben, zoals sommigen zouden zeggen. Ik weet dat ik misschien niet met hem trouw of vader word. Maar vandaag ben ik hier. Aanwezig. Heel. Magneet.
Ik vraag slechts één ding aan jullie die deze regels lezen: Zegen mijn zoon. Stuur hem je liefste gedachten, je stille gebeden, je gelukswensen. Bied hem een bescherming in mijn gedachten die ik hem misschien niet altijd kan geven.
Ik ben eindelijk vader. En dit simpele woord vult mijn hart met een vrede die ik nooit eerder heb gekend.
