– Waarom nu? vroeg ik. Waarom zo?
– Omdat als ik je vrouw zou worden, mijn hele leven van jou zou zijn. Zelfs mijn zonden. En ik wilde ons leven niet beginnen op een leugen.
Stilte.
– Ik begrijp het als je me haat, vervolgde ze.
– Ik haat je niet, zei ik. Ik kan je alleen niet meer vertrouwen. En dat… dat vernietigt me.
Toen stond ik op.
Geen vloek, geen drama. Het was gewoon voorbij.
—
Sindsdien zijn er veel jaren voorbijgegaan. Mijn leven is anders, de stad is anders, de gezichten om me heen ook. Maar de les die ik die dag leerde — was de belangrijkste die ik ooit heb geleerd.
Eerlijkheid kan pijn doen. Soms verwoest het alles. Maar alleen uit eerlijkheid kan iets waarachtigs opnieuw worden opgebouwd.
En mijn moeder… die dag heeft ze mijn bruiloft misschien niet verpest.
Maar me er juist van gered.
