De dagen erna waren zwaar. Marcus plaatste leugens op sociale media. Daarna ging hij nog een stap verder.
Op een avond kwam ik thuis en trof de deur open aan. Binnen was alles overhoop gehaald. Op de muren waren beledigingen gekalkt. Persoonlijke bezittingen waren vernield, waaronder de parels van mijn moeder.
De politie werd gebeld. Marcus werd gearresteerd en aangeklaagd voor huisvredebreuk, vandalisme en bedreiging.
Tijdens de hoorzitting heb ik gesproken. Ik heb rustig uitgelegd wat hij had gedaan en waarom ik een contactverbod aanvraagde.
Het werd mij toegekend.
De scheiding werd een paar maanden later afgerond. De gezamenlijke bezittingen werden gelijk verdeeld. Mijn erfenis bleef onaangetast.
Ik was vrij.
Ik heb het huis van mijn moeder gerenoveerd, ben weer gaan studeren en heb gereisd. Ik heb een beurs in haar naam opgericht om studenten in onze gemeenschap te helpen.
Drie jaar later sta ik er nog steeds, in vrede.
Mijn moeder heeft me niet alleen geld nagelaten. Ze heeft me kracht, helderheid en vrijheid nagelaten.
Marcus dacht dat hij de jackpot had gewonnen. Hij had niet beseft dat mijn moeder hem altijd een paar stappen voor was geweest.
Dit is geen verhaal over wraak. Het is het verhaal van een moederliefde die sterk genoeg is om te beschermen, zelfs na de dood.
En elke dag leef ik met de zekerheid dat ik op deze manier geliefd ben geweest.
