Hij zat daar, verbaasd, en boog toen zijn hoofd. Tranen rolden geluidloos over zijn wangen. Hij boog zich voorover en sloeg zijn armen stevig om me heen.
“Nu begrijp ik het,” mompelde hij.
Ik begrijp waarom hij het deed. En ik beloof dat ik dit geschenk verstandig zal gebruiken – niet alleen voor mezelf, maar ook om alles te eren wat jij en papa hebben opgeofferd. Ik zal hem trots maken.
Tegenwoordig is Noah een man van kracht en medeleven, gerespecteerd in zijn vakgebied en geëerd door de mensen om hem heen. Hij komt vaak op bezoek en soms, tijdens een rustig diner, spreekt hij nog steeds over zijn vader.
« Hij was een genie in stilte », zei Noah ooit. « Hij zei niet veel, maar hij leerde me alles wat ik moest weten. »
Zijn nalatenschap bestond niet alleen uit geld, zaken of zelfs de familiefoto’s die we in de gang bewaren. Het zat hem in de keuzes die hij maakte, de stille offers en de wijsheid die hij doorgaf.
