Het raakte me zo diep dat ik Jasper diezelfde avond wakker maakte.
Ik zei hem alles.
Mijn onzekerheid.
Mijn gevoel van tekortschieten.
Mijn angst dat hij ooit iemand zou vinden die meer op zijn niveau zat.
Hij pakte mijn hand en zei niets.
Toen, na een lange stilte:
« Ik dacht dat jij degene was die te goed was voor mij. »
❤️ Vandaag
We zijn nog steeds samen. Maar anders.
We werken aan elkaar. Praten.
Ik ben in therapie gegaan en ben begonnen met het schrijven van columns — iets waarvan ik altijd droomde, maar nooit durfde.
Jasper blijft ambitieus, blijft stralen, maar ik straal nu ook.
Niet in zijn schaduw, maar naast hem.
💭 Wat ik wil zeggen
Jaloezie in een relatie maakt je geen slecht mens.
Het is een emotie. Een signaal.
Wat telt is wat je ermee doet.
Praat. Erken. Zoek je eigen waarde.
Want jouw licht hoeft niet te doven omdat dat van een ander schijnt.
🟣 Heb jij je ooit zo gevoeld in een relatie? Hoe ging je ermee om? Laat je verhaal hieronder achter — misschien help je iemand die dit nu doormaakt.
