Maar daar eindigde het verhaal niet.
Het financiële onderzoek bracht iets veel ergers aan het licht: terwijl ik na een miskraam in het ziekenhuis lag, hadden mijn ouders een lening afgesloten met een van mijn eigendommen als onderpand, gebruikmakend van een medische volmacht. Het geld was gebruikt om hun schulden af te lossen. Ze waren al lange tijd failliet.
Deze keer aarzelde ik niet. De zaak werd doorgestuurd naar de officier van justitie. Mijn vader en de familierechtadvocaat werden aangeklaagd. Mijn man bleef ondertussen achter, straatarm, machteloos en met schulden die hij niet kon aflossen.
Ik nam echter één laatste besluit: een strikt gereguleerd fonds oprichten voor het ongeboren kind. Niet voor hen. Voor hem. Omdat hij onschuldig was. En omdat ware overwinning geen wraak is, maar vrijheid.
Toen ik die avond de deur van het huis sloot, voelde ik me niet eenzaam. Voor het eerst voelde de ruimte om me heen gezond aan.
Ik had geen gezin meer om te onderhouden, geen liefde meer om te verdienen.
Eindelijk had ik mijn leven weer terug.
