We hebben urenlang gepraat, en toen we elkaar uiteindelijk omhelsden om afscheid te nemen voor het café, voelde het alsof ik het diepe, definitieve en bevredigende geluid hoorde van een puzzelstukje dat perfect op zijn plaats viel.
Ik had het antwoord gevonden op Evelyns oudste vraag.
Rose en ik praten nu de hele tijd met elkaar. Het is geen grote familiereünie zoals in de films, maar het is wel echt.
Elke keer als ze lacht en ik dat lichte hikje hoor dat me zo aan mijn oma doet denken, heb ik het gevoel dat ik eindelijk datgene heb bereikt wat Evelyn nooit is gelukt.
Ik had het antwoord gevonden op Evelyns oudste vraag.
Welk moment in dit verhaal zette je aan het denken? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
