Dan kreeg ik (Osama) een telefoontje dat Basmala een miskraam had gehad.
In het ziekenhuis:
Osama:
“Zeg dat het een grap is… Zeg dat Basmala en de baby oké zijn…”
Haar moeder:
“Rustig, jongen… Het kindje is weg. God zal je belonen.”
Ik ging haar kamer binnen.
Basmala:
“Wat kom jij hier doen? Jij bent de reden dat ik dit kindje verloor. Ik laat je opsluiten.”
Osama:
“Rustig… Alles komt goed, insha’Allah.”
Basmala:
“Door jou! Je hebt me geslagen en nu ben ik het kwijt. Ik laat je oppakken.”
Osama:
“Doe wat je niet laten kunt. Maar jij en ik zijn klaar. Je bent gescheiden.”
Dan probeerde Nora mij te verleiden:
Nora:
“Ik help je met al het geld voor de behandeling van je moeder… als jij iets voor mij doet.”
Osama:
“Ben je gek? Denk je dat ik mezelf verkoop?”
Op dat moment belde het ziekenhuis:
Dokter:
“We kunnen de behandeling niet starten zonder betaling.”
Nora (tegen de dokter):
“Reken alles maar op mijn naam.”
Osama (woedend):
“Wat bezielt je? Wat wil je van me?”
Nora:
“Ik wil je helpen… en jij helpt mij.”
Later bleek dat Basmala een aanklacht tegen mij had ingediend dat ík haar miskraam had veroorzaakt.
Ahmed belde:
“Er is een rechtszaak. Ze heeft aangifte tegen je gedaan.”
Osama:
“Laat me met rust. Ik verzuip al.”
Nora:
“Ik kan je eruit halen, maar dan doe je wat ik vraag.”
Maar al snel ontdekte ik dat Nora een deal had met een man die vijf kinderen wilde ‘kopen’ voor duistere doeleinden. Ik speelde het spel mee en schakelde de politie in.
Ze werden allemaal gearresteerd.
Nora:
“Serieus? Dit doe jij met mij?”
Osama:
“Jij bent een duivel. Nu weet ik waarom God jou geen kinderen gaf.”
Khaled kwam terug van zijn reis en scheidde van haar.
Ik keerde terug naar mijn moeder, die weer beter werd.
Basmala veranderde. Ze vroeg vergeving, trok de aanklacht in, en werd een goede echtgenote.
Ahmed scheidde van Manar en vond een eerlijke vrouw.
En zo leefden we uiteindelijk gelukkig.
Einde van het verhaal.
