Mijn collega op het werk stelde iets voor… iets geks. Ze vroeg of ik haar zwanger wilde maken – samen met twee van haar vriendinnen. En de reden?
Nora:
« Wat denk je ervan? Kom gewoon naar mijn huis, maak me zwanger… en daarna geef ik je al het geld dat je maar wilt. »
Murad:
« Wat? Wat zeg je nu? Nee, natuurlijk niet! Dat is hartstikke haram, dat kan ik nooit doen. »
Nora:
« Zelfs niet als ik je betaal wat je maar vraagt? En trouwens… niet alleen ik hoor. Ook twee van mijn vriendinnen. En ik zal je uitleggen waarom je dat moet doen. »
Voordat ik begin met het verhaal, laat ik me eerst even voorstellen.
Ik ben Osama, 30 jaar oud en getrouwd.
Op een dag kwam ik thuis en mijn vrouw zei meteen:
Basmala:
“Wat fijn dat je eindelijk thuiskomt. Kom, ga je moeder eens bekijken, want ik ben er echt helemaal klaar mee.”
Osama:
“Dat meen je niet, Basmala… Kun je alsjeblieft anders praten? Vergeet niet dat ze ziek is en niet meer kan lopen.”
Basmala:
“Wat kan mij dat schelen? Ik ben er klaar mee, echt waar. Breng haar maar naar je broer, dan zijn we hier ook even van haar af.”
Osama:
“Je weet toch hoe zijn vrouw haar behandelt? Ik laat mijn moeder daar nooit naartoe gaan.”
Basmala:
“Ik ben zwanger en kan haar niet verzorgen. En dan nog: ze heeft kanker! Ik snap niet waarom ze zich nog zo aan het leven vastklampt!”
Op dat moment kwam mijn moeder uit haar kamer en zei:
Moeder:
“Wat zeg jij daar, meisje? Wie heeft kanker? Heb ik dat, Osama?”
En plots zakte ze in elkaar.
Osama:
“Mama! Wat is dit nou?! Je hebt echt geen geweten, Basmala. Laat haar toch met rust!”
Ik bracht haar meteen naar het ziekenhuis.
Dokter:
“Ze is blootgesteld aan veel stress. Ik had je toch gewaarschuwd dat ze geen spanningen meer aankan?”
Osama:
“Het spijt me, dokter. Ik zal proberen het goed te maken.”
Dokter:
“Ze ligt nu op de intensive care. We laten haar niet gaan voordat haar toestand verbetert.”
Osama:
“God help me…”
Thuis zat Basmala met haar moeder.
Moeder van Basmala:
“Wat heb jij gedaan, meisje? Bijna had je die vrouw vermoord!”
Basmala:
“Ze moest het gewoon weten. Ze moet ophouden met dat gemanipuleer. Ik ben het zat.”
Toen kwam ik binnen.
Osama:
“Ik weet niet hoe ik ooit met iemand zoals jij kon trouwen. Je bent echt verschrikkelijk.”
Ik verloor mijn geduld en begon haar te slaan.
Haar moeder:
“Hou op, ze is zwanger!”
Basmala:
“Echt waar? Dit doe jij met mij? Je zult nog wel zien wat ik met jou ga doen.”
Ze stormde weg.
Even later kwam mijn broer Ahmed.
Ahmed:
“Wat is er met mama gebeurd? Ik sprak haar nog vanochtend.”
Osama:
“Hou je mond! Jij weigerde haar in huis te nemen, weet je dat nog?”
Ahmed:
“Mijn vrouw en ik hebben zes kinderen. Hoe moet ik dan nog voor mama zorgen?”
Osama:
“Dan bemoei je je er ook niet mee. Ga jij maar eens bijdragen aan de ziekenhuisrekening!”
Ahmed:
“Alsof jij niet haar pensioen krijgt en alles gebruikt. Ik zeg nooit iets.”
Op dat moment kwam zijn vrouw Manar naar buiten.
Manar:
“Osama, als mama iets overkomt, wat ga je dan met ons doen? Vergeet niet dat dit huis van haar is!”
Osama:
“Ahmed, sta je achter wat je vrouw zegt?”
Ahmed:
“Ze heeft ergens wel een punt. Ik heb ook recht op dit huis.”
Manar:
“En wie zegt dat jij de hele woning niet voor jezelf wilt houden zodra je moeder overlijdt?”
Osama:
“Vergeet jij hoe ik jou geholpen heb vroeger?”
Dan krijgen we een flashback:
