– Mam, is Igor onze vader?
Iedereen werd stil.
En Igor bloosde. En keek me aan.
Met hoop. Met angst.
Met liefde .
Ik zei niets. Ik pakte alleen zijn hand. Vastberaden.
En ze fluisterde:
« Nee, niet papa. Maar jij bent hun familie. Voor altijd. »
De finale
Zeven jaar na die ochtend, toen Olga en haar jongen een auto vol eieren zagen, kwam ze in een witte jurk naar dezelfde tuin.
De zon was hetzelfde.
En de tuin was hetzelfde.
Maar nu was het vol met gasten, ballonnen, kindergelach en muziek.
Matvey droeg de ringen.
Anya hield een boeket vast.
En op de veranda stond hij – diezelfde man uit de vierde, al volwassen, in een pak, met tranen in zijn ogen.
Ze kwam naar hem toe.
Hij pakte haar hand.
« Weet je nog hoe het allemaal begon? » vroeg hij.
« Ja, » glimlachte ze. « Met een ei.
» « En nu?
» « En nu… met de eeuwigheid . »
En toen ze « ja » zeiden, applaudisseerde iedereen.
Maar vooral Galina Sergejevna, die op de eerste rij zat.
Ze fluisterde:
« Ik wist het. Ik wist dat vriendelijkheid altijd terugkomt. »
Epiloog
Soms gooit het leven je een ei toe. Of twee. Of twaalf.
En dan sta je daar, midden in de plakkerige, vernederende chaos, niet wetend waarom, waarvoor of hoe je verder moet.
Maar dan veeg je je handen af. Je tilt je hoofd op.
En plotseling verschijnt er iemand. Helemaal geen held. In eerste instantie zelfs een dader.
Maar hij is degene die verschijnt wanneer iedereen zich afwendt.
Zo kwam Igor in mijn leven.
Eerst als een vergissing. Toen als hulp.
En uiteindelijk als familie .
Nu hebben we een gemeenschappelijk huis.
Een gemeenschappelijke wekker, een gemeenschappelijk boodschappenlijstje, gemeenschappelijke nachten vol koorts en gelach, en een gemeenschappelijke kijk op de toekomst.
Matvey noemt hem zonder aarzelen ‘papa’.
Anya gaat elke avond pas naar bed na zijn verhaal.
En ik…
ik ben niet meer bang om alleen te zijn. Want ik ben niet alleen .
En elke keer dat ik hem Anya zie strikken of Matvey zie leren fietsen, denk ik aan die ochtendlijke ‘aanval’.
En dan glimlach ik.
Want misschien beginnen de beste dingen in het leven wel met de meest onverwachte dingen .
Zelfs met een ei dat in pijn wordt gegooid.
Maar ze eindigen altijd in liefde .
