De FBI blijft het bos uitkammen, maar Sarah zelf is nog niet gevonden. Elke zoektocht levert fragmenten op – stof, tekeningen, houtsnijwerk – maar geen lichaam, geen levend meisje.
Sommigen geloven dat ze nog steeds rondzwerft, wild en bang, zich verstoppend voor de mensen die van haar houden. Anderen vrezen dat de definitieve waarheid allang bekend is en dat haar aanwezigheid alleen nog voortleeft in achtergelaten voorwerpen.
De drone-clip is voor het eerst in 15 jaar een glimp van haar te zien: een bleke gestalte die tussen de bomen verdwijnt en in de camera staart met ogen die de wereld nooit meer zal vergeten.
De zaak vandaag
De zaak Sarah Mitchell wordt nu behandeld als zowel een vermissing als een ontvoering. De FBI bevestigde « geloofwaardig bewijs van overleving op lange termijn », maar hield het volledige dagboek achter voor openbaarmaking.
Speciaal agent Keller vatte het grimmig samen: « Sarahs verhaal dwingt ons de duisterste waarheid onder ogen te zien: soms zijn de vermisten niet verdwenen. Soms zijn ze gewoon verborgen. »
Wat de rode ballon betekent
Het beeld van Sarahs ballon, verstrikt in takken op de dag dat ze verdween, is een symbool geworden in heel Eugene. Geschilderd op muurschilderingen, vastgebonden aan lantaarnpalen tijdens waken, symboliseert het zowel verloren onschuld als koppige hoop.
Vijftien jaar later komt er nog een ander beeld bij: een wazige figuur in de bomen, toevallig vastgelegd, die de wereld smeekt om te blijven kijken.
Wat ons rest
De familie Mitchell zal misschien nooit helemaal genezen. Maar zij – en de stad – kunnen nu niet wegkijken.
Het bos biedt antwoorden, en Sarahs naam, gekerfd in de bast, getuigt ervan dat ze er was. De vraag blijft: is ze er nog steeds?
Tot die tijd zullen de rode ballon en de dronebeelden iedereen die zoekt, iedereen die zich afvraagt en iedereen die bang is dat hetzelfde weer kan gebeuren, achtervolgen.
