Maria stond onbeweeglijk en hield de foto in haar handen. Het gezicht van de jonge vrouw was identiek aan het gezicht dat ze jarenlang in haar huis had gezien op een ingekaderde foto. Haar hart begon sneller te kloppen. Het was haar grootmoeder. Ze kan zich niet vergissen.
Vragen wervelden in mijn hoofd: hoe kwam deze foto in dit huis? Waarom lag het medaillon, waarvan men dacht dat het lang verloren was gegaan, tussen de bezittingen van een rijke vrouw die het een paar dagen geleden minachtend eruit had geschopt? Alles was vreemd en onbegrijpelijk, maar Maria wist één ding: ze moest de waarheid achterhalen.
Ze voltooide de reiniging met typische precisie. Ze veegde de vloeren, schrobde de lamellen en plaatste de kussens op de banken goed. En toen plaatste ze de foto en het medaillon voorzichtig op de tafel in de woonkamer, op een prominente plaats, naast de uitvoerig gebeeldhouwde kandelaar.
Een paar dagen later ging de telefoon. Maria had niets meer verwacht, vooral niet van Stella, de gastvrouw van het huis. Maar het was haar stem, nu rustiger, alsof ze minder arrogant was.
“Kun je morgen terugkomen?’Ik wil graag praten,’ zei ze zachtjes.
De volgende dag verscheen Maria aan dezelfde poort. Dit keer niet als schoonmaker, maar als iemand die een verhaal had. Stella wachtte in de deuropening. Zonder make-up, zonder sieraden, in een eenvoudige trui.
“Kom alsjeblieft binnen.” Foto… Stella begon, zittend in een fauteuil. “Deze vrouw … Is dit je grootmoeder?
– Dat is het. Haar naam was Sofia. Ze stierf vele jaren geleden. Ze heeft me opgevoed toen mijn ouders aan het werk waren. Dit medaillon was van haar. Plotseling was hij weg. Ik heb nooit geweten wat er met hem gebeurd is.
Stella keek naar het medaillon in haar hand.
“Weet je … Mijn oma heette ook Sofia. Sofia Lind. We woonden samen totdat ik naar mijn familie in het buitenland werd gestuurd. Dan is alles wazig. Toen mijn tante stierf, erfde ik dit huis. Dit medaillon en foto ‘ s waren onder haar bezittingen. Ik dacht dat het familiestukken waren, maar….. Ik heb ze nooit bekeken.
Betekent dit dat we dat zijn?.. familie?
