« Ze zijn hier al vaak geweest, » antwoordde de serveerster. « Zijn ze altijd zo gezellig bij elkaar? » vroeg Sandra. « Het spijt me, maar is er een reden waarom je zo nieuwsgierig bent naar die tafel? » « Nee, het is gewoon dat ik die man vast wel eens kleding heb zien kopen voor een totaal andere vrouw, » viel Janet haar in de rede. « Mijn vriendin en ik zaten net te twijfelen of we een foto van hem op onze sociale media zouden plaatsen voor het geval hij vreemdgaat. » De serveerster schudde kort haar hoofd. « Sorry dames, maar het management zou een beroerte krijgen als dit restaurant met zoiets schandaligs in verband werd gebracht. Als ik een van jullie foto’s zie maken van iets anders dan het eten, moet ik mijn manager waarschuwen. »
« Nou, we willen zeker niet in de problemen komen. » Janet glimlachte stralend en gebaarde naar de restjes van hun avondeten. « Kunt u ons alstublieft de rekening brengen en dit in een doos doen? We moeten weg. » De volgende dag bracht Sandra, volgens een plan dat ze samen met Janet had bedacht, Marks lunch naar zijn werk, in de hoop Amy te vinden. Toen ze Marks kantoor binnenkwam, verstijfde ze toen ze dezelfde vrouw uit het restaurant naast hem zag. « Sandy! » riep Mark verbaasd uit. « Wat doe jij hier? » « Ik heb lunch meegenomen, » antwoordde Sandra, terwijl ze op de vrouw afstapte. « Hallo, ik denk dat we elkaar nog niet eerder hebben ontmoet.
Ik ben Sandra, Marks vrouw. » « Ben jij Sandra? » Het gezicht van de vrouw lichtte op en ze schudde enthousiast Sandra’s hand. « Mark heeft me zoveel over je verteld. Ik ben Eliza, Marks— » « Secretaresse! » Mark rende naar hen toe. « Eliza is mijn secretaresse. We waren net bezig met de presentatie voor de lancering van vanavond. » « Je komt me bekend voor… ken ik je ergens van, Eliza? » vroeg Sandra. Eliza wendde haar blik af en schudde haar hoofd.
« Nee, mevrouw Baker, ik denk het niet. Ik werk hier pas een maand. » Sandra keek Mark wantrouwend aan. « Ik weet zeker dat u nooit hebt gezegd dat uw vorige secretaresse is vertrokken! » « Nina is gepromoveerd om met meneer Davies samen te werken nadat zijn secretaresse met pensioen ging. Eliza hier is Nina’s vervangster. Ze is echt goed in administratie en heeft ook een echt talent voor de creatieve kant van dingen. » « U zou haar de hemel in moeten prijzen bij Davies, niet bij mij, » zei Sandra, terwijl ze zich omdraaide om Eliza aan te kijken.
« Deze zijn prachtig, » voegde ze eraan toe, verwijzend naar Eliza’s oorbellen. « Ze waren een cadeau van mijn vader, » legde het jonge meisje uit. « Wauw, heb je dit helemaal speciaal voor mij hierheen gebracht? » onderbrak Mark, terwijl hij de lunch bewonderde alsof het het meest interessante ter wereld was. « Bedankt hiervoor, lieverd. Maar Eliza en ik hebben al gegeten. » « Ik hoop dat je al dat natriumrijke en suikerrijke eten hebt vermeden, » zei Sandra, haar ogen gericht op de afhaalbakjes in de prullenbak. « Hoe dan ook, sommige hongerige stagiaires zullen het zelfgemaakte eten wel waarderen. » « Ik neem het mee naar de pauzeruimte en laat ze weten dat het er is, » zei Eliza en haastte zich weg met de lunchtrommel. « Is er iets wat je me wilt vertellen, Mark? »
Sandra vroeg wanneer Eliza weg was. « Ik snap echt niet waar je op doelt, schat, » antwoordde hij onschuldig. « Hoe laat moet ik klaar zijn voor de lancering vanavond? » vroeg Sandra, terwijl ze van onderwerp veranderde. « O, eh, weet je zeker dat je mee wilt? Het wordt niet erg spannend. » Sandra zuchtte en forceerde een glimlach. « Dank je wel, schat! Ik kruip veel liever voor de tv en kijk de nieuwste afleveringen van mijn favoriete serie. » Mark grijnsde.
Marks glimlach was duidelijk opgelucht. Hij kuste Sandra op haar wang, vertelde haar dat hij na zijn werk waarschijnlijk meteen naar de lancering zou gaan en vroeg haar niet op hem te wachten. Sandra verliet haar kantoor, wetende dat Mark absoluut iets voor haar verborgen hield. Sandra parkeerde haar sedan in de garage van haar minimalistische huis en ging haar huis binnen. « Je bent terug! » Janet verscheen, de trap af. « Hoe is het gegaan? » « Het meisje bij Mark is zijn secretaresse. Ze zagen er gezellig uit, » antwoordde Sandra bezorgd. Janet fronste en deelde nog meer slecht nieuws met Sandra, ze liet haar een bonnetje zien voor een paar op maat gemaakte diamanten oorbellen in de vorm van een madeliefje. « Vraag me niet hoe ik hieraan ben gekomen. » « O mijn god. »
