« Nee, » zei ik. Ik greep in mijn aktetas. Ik haalde de tweede map tevoorschijn, Binder 2.0. Het was dun, schoon en georganiseerd. Ik schoof hem over de tafel tot hij recht voor mijn vader stopte. De cover was eenvoudig: « Account Transition Guide. »
« Dat, » zei ik, « is Binder 2.0. Het bevat de instructies. Het heeft het telefoonnummer van de Brookidge Utility Commission. Er staat de stapsgewijze PDF bij over hoe je je eigen automatische betaling kunt instellen. Het bevat de T-Mobile winkellocaties en de exacte ID-vereisten die ze nodig zullen hebben. »
« Je hebt ze geprint een… een handleiding? » Carters stem klonk vol ongeloof.
« Het is een ontslagvergoeding, » zei ik. Ik begon rustig de bewijspagina’s terug in Binder Eén te leggen. « Ik vraag het geld niet terug. De fraude, de identiteitsdiefstal… Ik beschouw de tienduizenden dollars die ik heb betaald als mijn laatste volledige betaling voor mijn jeugd. We staan quitte. »
Ik pakte Binder One en stopte die in mijn aktetas. Ik heb Binder 2.0 op tafel laten liggen.
« Ik ben klaar. »
Ik draaide me om. Ik liep de keuken uit. Ik liep langs Carter, die verstijfd stond. Ik liep de gang af, opende de voordeur en stapte de koude novemberlucht in.
