Kranten over de hele wereld berichtten over het verhaal van een miljardair en een ooit vergeten meisje, verenigd door een simpele vraag. Investeerders en politici prezen Edwards vrijgevigheid, maar voor hem was de werkelijke beloning veel eenvoudiger: Emily zien opstaan, onbevreesd in een wereld die haar ooit had proberen te breken.
Tijdens de inauguratieceremonie van de stichting schudde Emily Edward de hand en fluisterde: « Je hebt niet alleen mijn leven veranderd, je hebt duizenden levens veranderd. »
Edward glimlachte. « Nee, Emily. Jij bent degene die dat deed. Ik bood je alleen maar een plek aan tafel aan. »
Zo eindigde het verhaal, dat begon met de wanhopige smeekbede van één kind, met duizenden kinderen die niet alleen voedsel, maar ook hoop vonden. Het bewijst dat mededogen een toekomst kan opbouwen waar rijkdom alleen niet volstaat.
