Behandelingen voor chronische lymfatische leukemie
De meest voorkomende behandelingen voor chronische lymfatische leukemie zijn: radiotherapie, chemotherapie, stamceltransplantatie, doelgerichte therapie en ondersteunende zorg .
Ondersteunende therapie bestaat uit: transfusies met geconcentreerde rode bloedcellen bij bloedarmoede, transfusies met bloedplaatjes bij bloedingen en antimicrobiële middelen bij bacteriële infecties.
Chronische myeloïde leukemie: hoe wordt het behandeld?
Zodra chronische myeloïde leukemie is vastgesteld, is een behandeling met medicijnen gericht op het defect van de ziekte geïndiceerd . In dit geval gaat het om een genetische translocatie die leidt tot het ontstaan van het abnormale BCR-ABL-eiwit. Dit moet de progressie van de ziekte vertragen.
Deze orale medicijnen, tyrosinekinaseremmers genaamd , werken door de activiteit van het eiwit te remmen , waardoor de ziekte onder controle kan worden gehouden en progressie ervan kan worden voorkomen. Behandeling met tyrosinekinaseremmers heeft de levensverwachting van patiënten met chronische myeloïde leukemie radicaal veranderd, en is nu zeer gunstig.
Als de behandeling adequaat is, wordt deze levenslang voortgezet. Talrijke studies hebben aangetoond dat bij een ernstige en aanhoudende ziekterespons de behandeling kan worden stopgezet, waardoor een behandelingsvrije remissie kan worden gehandhaafd die vele jaren kan aanhouden.
In ieder geval hangt de keuze van de behandeling af van het stadium van de ziekte, de leeftijd en de algemene toestand van de patiënt.
Allogene hematopoëtische stamceltransplantatie is voorbehouden aan patiënten met de versnelde of blastaire fase van de ziekte en patiënten die resistent zijn tegen tyrosinekinaseremmers. Voor een goede behandeling en aanbevelingen is het essentieel dat de patiënt wordt doorverwezen naar een gespecialiseerd hematologisch centrum.
In de vroege stadia van de ziekte is de standaardbehandeling, zoals gezegd, de toediening van zogenaamde « smart drugs », medicijnen die zeer selectief kunnen werken. Deze moleculen (waaronder imatinib, nilotinib en dasatinib) kunnen de mechanismen blokkeren waarmee tumorcellen zich vermenigvuldigen.
In gevorderde stadia van chronische myeloïde leukemie bestaan de therapeutische strategieën uit: chemotherapie, biologische therapie (waarbij lichaamseigen cellen worden gebruikt om de ziekte te bestrijden), monoklonale antilichamen (moleculen die specifieke eiwitten herkennen die aanwezig zijn op tumorcellen maar niet op normale cellen), radiotherapie (in sommige gevallen nuttig voor het verminderen van botpijn of het verkleinen van organen, zoals de milt, die vergroot zijn als gevolg van de ziekte) en beenmergtransplantatie.
Behandeling van acute promyelocytaire leukemie
Dit type leukemie is bij meer dan 90% van de patiënten te genezen met retinoïnezuur , een vitamine A-derivaat dat de rijping van leukemiecellen stimuleert. De behandeling bestaat uit een combinatie van chemotherapie en retinoïnezuur , evenals ondersteunende zorg.
Om de bijwerkingen van chemotherapie (zoals vermoeidheid, spijsverteringsstoornissen, haaruitval, misselijkheid, braken, etc.) te voorkomen, die een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven van patiënten, is de behandeling de laatste jaren bijna uitsluitend gebaseerd op doelgerichte therapieën met zogenaamde smart drugs. Dit zijn antineoplastische medicijnen die de tumorgroei selectief blokkeren en remmen.
Hoe wordt harige celleukemie behandeld?
Deze vorm van leukemie groeit langzaam, waardoor de patiënt niet per se direct behandeling nodig heeft. Als de diagnose in een zeer vroeg stadium van de ziekte is gesteld, kunnen regelmatige controles (bezoek aan de arts en bloedonderzoek) in eerste instantie voldoende zijn. Is de ziekte echter al in een vergevorderd stadium, dan is chemotherapie de meest gebruikelijke behandeling om de ziekte onder controle te houden .
Een operatie waarbij de milt wordt verwijderd, wordt zelden toegepast bij haarcelleukemie. Het kan echter wel geïndiceerd zijn als: de milt vergroot is en pijn veroorzaakt; de milt een groot aantal rode bloedcellen en bloedplaatjes vernietigt; de milt na chemotherapie niet kleiner is geworden; of infecties oncontroleerbaar zijn geworden.
Hoe leukemie te voorkomen
In veel gevallen zijn de oorzaken van hematologische maligniteiten onbekend, wat preventie moeilijk maakt. Het is echter belangrijk om waarschuwingssignalen niet te onderschatten, zodat een tijdige diagnose kan worden gesteld.
