Eerste mysterie: een goed verborgen, trouwe metgezel.
Stel je een grasveldje voor aan de voet van een bloembed. Je denkt misschien dat je alleen een paar graspollen ziet die in de wind wiegen. Maar één detail springt in het oog: een rondere, bijna zachte vorm die perfect opgaat in de omgeving. De kunstenaar gebruikt hier natuurlijke kleuren en de lijnen van het landschap om het silhouet van een hond te verbergen.
Om hem te ontdekken, is niets effectiever dan de texturen te volgen: het gras creëert de illusie van vacht, en plotseling verschijnt er een oor. Het is vaak het eerste dier dat we herkennen… maar alleen als we echt goed kijken.
Tweede uitdaging: een dier met lange oren
Sommige berglandschappen lijken onschuldig: een schaduw, een rotsachtige inkeping, een donkerder gebied. Toch is dit soort details ideaal voor een haas om onopgemerkt voorbij te glippen.
In deze illustratie gebruikt de kunstenaar de natuurlijke contrasten van het terrein om een slank silhouet te creëren, bijna alsof het uit de steen is gehouwen. Om het te zien, moet je je ogen een beetje dichtknijpen: dan kun je twee kleine, rechtopstaande oortjes onderscheiden, ingebed in de rotswand. Deze truc werkt omdat onze hersenen zich in eerste instantie een haas in een weiland voorstellen… niet een haas die zich vastklampt aan de berghelling!
