« Koop een fiets voor me, meneer… Mama heeft al twee dagen niet gegeten. »
Het geluid was zo zacht dat het het gebrul van de motoren bijna overstemde. Maar voor Ryder Blake, de leider van een kleine motorgroep die bekend staat als de Iron Hawks, doorboorden die bevende woorden hem dieper dan het gebrul van zijn Harley.
Een hete middag aan de rand van Brookfield, een rustig stadje in een buitenwijk. Ryder en zijn drie broers – Tank, Mason en Viper – zwierven door de straten na een liefdadigheidsbijeenkomst, hun zwarte vesten gemarkeerd met het insigne van de rode vleugel, waardoor mensen uit de weg gingen. De kinderen keken meestal met bewondering toe; Volwassenen deden de deur dicht. Maar deze keer hield iets anders hen tegen.
Een klein meisje, niet ouder dan zes jaar, stond op de stoep. Zoals ze later ontdekten, was haar naam Mira Langley. Ze droeg een vervaagde gele jurk en oude sneakers. Naast haar stond een klein roze fietsje met een wit mandje aan elkaar gelijmd met ducttape. Aan het stuur hing een gescheurd stuk karton met een bevend opschrift: « Te koop ».
Ryder vertraagde en zette de motor af. De anderen volgden hem en hun motorfietsen zwegen met een gegrom. De straat bevroor, alleen de ongelijkmatige ademhaling van een kind was te horen. Ryder deed zijn helm af en hurkte voor haar neer.
« Wat is er aan de hand, schatje? Verkoop je je fiets? »
Mira knikte en pakte de kartonnen tablet vast. Haar lippen trilden, maar ze dwong zichzelf om te spreken.
« Ja, meneer. Mama had al twee dagen niet gegeten… En we hebben geld nodig voor voedsel. »
De motorrijders wisselden blikken uit – stoere mannen met tatoeages en littekens, die plotseling verstijfd waren door kinderlijke oprechtheid.
