Ze stopten en het jonge stel keek om zich heen.
« Daar denk ik! » zei Nikolai uiteindelijk, terwijl hij naar het stadspark rende. Daar, op een bankje dat al met sneeuw bedekt was, lag een ingepakt pakketje, waaruit een kreet klonk.
« Wat klein, » zei Lika zachtjes. « Maar waar zijn zijn ouders?
» « Ik denk dat ze hem hier alleen hebben achtergelaten, » besloot de man.
De vrouw nam het kind voorzichtig in haar armen en het kleintje kalmeerde meteen.
« Kleintje, wie heeft je zo’n pijn gedaan? » vroeg Lika zich met een tedere stem af. « Wat een slechte ouders hebben je in de kou laten staan! »
Al snel kwam het stel thuis. Het kleine meisje lag op de bank, gewikkeld in een versleten deken en droeg een versleten T-shirt. Lika keek haar aan en zuchtte.
« We moeten haar meteen voeden, ik denk dat ze haar luier een paar uur geleden hebben verschoond, » zei Lika met een traan in haar ogen.
« Ik ga snel, ik koop alles, » stelde haar man voor.
« Koop flesvoeding, een flesje en luiers, » legde de vrouw uit, terwijl ze het warme meisje in haar armen wiegde. Het leek erop dat ze elk moment kon gaan huilen.
Een kwartier later kwam Kolja terug en kocht alles wat hij nodig had.
« Er zijn wegwerpluiers, want die waren er niet, » zei hij, terwijl hij de tas voor zijn vrouw neerzette.
« Oké, nu verschonen we je en geven we je eten, » juichte Lika, terwijl ze zich om de kleine heen bewoog. Haar huid was helemaal geïrriteerd. De vrouw smeerde haar lichaam voorzichtig in met babycrème en deed nieuwe luiers om. De kleine begon gulzig melk uit de fles te drinken, alsof ze al heel lang niet gevoed was.
– We moeten dit melden bij het politiebureau, anders blijkt dat we het hebben gestolen, – stelde Nikolaj voor. – Ik wil me niet met de politie bemoeien.
– Ik ben het met je eens, – antwoordde Lika, terwijl ze het goed gevoede en tevreden meisje in slaap wiegde.
De volgende ochtend kwamen maatschappelijk werkers en politieagenten naar hun appartement. Lika keek met kloppend hart toe hoe ze de kleine uit hun huis haalden. In één nacht was ze zo aan haar gehecht geraakt dat het afscheid nemen pijnlijk werd. Lika en Nikolaj hadden zeven jaar lang geen kinderen gehad. Ooit was Lika zwanger geweest, maar ze kreeg na vier maanden een miskraam. Sindsdien had het gezin alle hoop op kinderen verloren. Misschien was dit kleintje echt haar ouders kwijtgeraakt…
