In het begin vond ik mijn schoondochter niet leuk, maar toen ik in het ziekenhuis kwam, veranderde alles. Toen mijn zoon trouwde, was ik niet enthousiast over zijn keuze.
Zijn vrouw leek totaal anders te zijn dan ik me had voorgesteld. Ze had geen hogere opleiding en ik had het gevoel dat ze hem niets kon bieden, behalve wat uiterlijk zichtbaar was.
Haar manier van spreken stoorde me altijd – ze was verwarrend en maakte fouten in de vervoeging.
Ik begreep niet waarom hij haar koos, en niet iemand anders met een goede baan en opleiding.
Ik hoopte dat hij na verloop van tijd zou beseffen met wie hij getrouwd was, en dat alles vanzelf zou oplossen.
Maar alles liep compleet anders dan ik had verwacht. Op een dag kwam ik naar het ziekenhuis en op dat moment veranderde alles.
Hoewel onze relatie niet perfect was, liet ze me geen moment alleen in het ziekenhuis.
Ze zorgde voor me, bracht me eten en besteedde aandacht aan mijn toestand.
Op dat moment voelde ik een diepe schaamte vanwege mijn woorden en mijn gedrag. Ik begon met andere ogen naar haar te kijken en besefte dat ze veel sterker en beter was dan ik dacht.
Na mijn herstel begon ik steeds meer op te merken hoeveel mijn zoon was veranderd. Hij werd meer verantwoordelijk en begon na te denken over zijn toekomst.
Hij vond een goed betaalde baan, kocht een appartement en een auto. Ik realiseerde me dat al deze veranderingen plaatsvonden dankzij de steun van zijn vrouw.
Ik begon te begrijpen dat ze niet was zoals ik me had voorgesteld. Ze werd een intelligente en sterke vrouw die mijn zoon kon ondersteunen en inspireren.
Elke dag bewonderde ik meer en meer haar kracht om de familie bij elkaar te houden.
Toen haar eerste kind werd geboren, en toen het tweede, zag ik dat ze voor het gezin bleef zorgen.
