Op een dag probeerde Fiona met mij te praten en om niet te hoeven antwoorden, deed ik alsof ik ziek was terwijl ik in de woonkamer televisie keek. Al snel kwamen David en Fiona erbij. Hun ongedwongen geklets werkte op mijn zenuwen.
Maar hun gesprek over Sofia’s toekomstige woorden was de druppel.
“Sofia wordt binnenkort twee jaar oud. « Ik vraag me af wat haar eerste woordjes zullen zijn, » zei David met een zeldzame glimlach terwijl hij naar Sofia’s gezicht keek. “Carmen, wat denk jij?”
» Ik weet het niet. « Het zou ‘poep’ kunnen zijn, als dat zo is, » riep ik uit.
« Ik denk dat het papa zou kunnen zijn, » antwoordde David zelfverzekerd, terwijl hij zijn borst vooruit zette als een trotse vader.
Alleen ter illustratie | Bron: Unsplash
Het heeft mij tot het uiterste gedreven.
Ik stond meteen op van de bank en wees naar hen. “Dat is genoeg!” Zeg me de waarheid, Sofia is jouw kind! » schreeuwde ik. Probeer het niet eens te ontkennen. Ik zag de moedervlek op jouw rug en op die van Sofia. »
Mijn woede veranderde snel in verdriet. Er vormden zich tranen in mijn ogen en mijn stem klonk zachter dan ik wilde. Hun stilte en geschokte blikken bevestigden mijn angsten.
“Elke keer als ik vragen stel over Sofia’s vader, krijg ik nooit een antwoord. Vertel me de waarheid! » vroeg ik, terwijl ik mijn gezicht bedekte.
Ik had verwacht dat ze iets zouden zeggen of zichzelf zouden verdedigen, maar ze zaten daar maar, met een geschokte blik op hun gezicht, alsof ze verrast waren dat ik de waarheid had ontdekt. Ik draaide me om en rende naar buiten.
Alleen ter illustratie | Bron: Unsplash
Toen ik wegging, zag ik als laatste David die in zijn auto wilde stappen en mij wilde achtervolgen. Fiona hield hem echter tegen.
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Ik zocht mijn toevlucht in een hotel, in de hoop dat ik door de grotere afstand de dingen beter zou kunnen zien. Maar mijn maag verraadde mij. Ik spuugde alles wat ik had gegeten uit in de badkamer van het hotel, ervan overtuigd dat het een fysieke uiting was van het verraad dat ik voelde.
Ik sleepte mijn voeten naar het bed om uit te rusten, toen een gedachte mij deed verstijven. » Nee ! « riep ik geschrokken uit. Zou ik… zwanger kunnen zijn?
De gedachte dat ik een kind zou moeten delen met een man die mij had bedrogen, bleef de hele nacht door mijn hoofd spoken.
Vastbesloten om de waarheid te achterhalen, ging ik de volgende ochtend naar de apotheek om een zwangerschapstest te doen. Ik zei: « Ik wil een zwangerschapspakket », in de hoop op een snelle operatie.
Alleen ter illustratie | Bron: Unsplash
De vragen van de apotheker en de behulpzame suggestie van een andere klant zorgden echter voor vertraging.
“Het maakt niet uit. « Ik neem elk merk », antwoordde ik snel, terwijl ik graag wilde vertrekken. Toen ik terug was in mijn kamer, werd ik overmand door angst terwijl ik wachtte op de testuitslag. De verschijning van twee lijntjes bevestigde mijn vermoedens: ik was zwanger.
De realiteit van mijn situatie, gecombineerd met Davids onophoudelijke geroep, zorgden ervoor dat ik me gevangen en alleen voelde. Omdat ik geen geld meer had en geen andere opties meer had, besloot ik naar huis te gaan, David en Fiona te confronteren en mijn spullen terug te halen.
Fiona begroette mij bij de deur. “Carmen, ik ben blij dat je terug bent. Er zijn zoveel dingen die we…”
Alleen ter illustratie | Bron: Unsplash
