Op een frisse herfstochtend in het centrum van Chicago weerkaatste de zon op de glazen gevels van wolkenkrabbers en luxe appartementencomplexen. Binnen in de Grand Summit Bank liepen keurig geklede makelaars van bureau naar bureau, hun schermen toonden beurskoersen, beleggingsgrafieken en dringende e-mails. De sfeer was er een van rijkdom en efficiëntie, totdat de hoofdingang openging en een klein meisje, dat van een andere wereld leek te komen, binnenstapte. Haar naam was Arya Nolan, en hoewel ze elf jaar oud was, zag ze er veel ouder uit, zo uitgeput was ze.
Haar wangen waren stoffig, haar shirt versleten en haar ogen omringd door honger. Ze klemde een verbleekte, witte plastic creditcard vast, het laatste houvast dat haar nog restte. De kaart had van haar moeder geweest, die sindsdien verdwenen was, en Arya had de afgelopen maanden doorgebracht in opvanghuizen, verlaten gebouwen of op de achterbank van bussen. Kinderen van haar leeftijd zaten op school. Arya zwierf door de straten, haar enige bezittingen een herinnering en deze kaart. Eerder die dag had ze een besluit genomen: ze zou voor eens en voor altijd uitzoeken of de kaart enige waarde had, of dat de laatste woorden van haar moeder erover niets meer dan loze hoop waren geweest.
De bewaker bij de ingang staarde haar aan terwijl Arya aarzelend in de immense lobby stond. Marmeren vloeren, kristallen kroonluchters en luxueuze leren fauteuils gaven de ruimte een bovenaardse sfeer. Klanten en medewerkers wisselden verbaasde blikken uit, zich afvragend wat een dakloos kind in vredesnaam zou willen in een plek die ontworpen is voor de rijken.
Elena Reyes, een meelevende bankmedewerkster, zag Arya alleen zitten en benaderde haar vriendelijk. Arya mompelde dat ze haar rekeningsaldo wilde weten. Omdat Elena de administratie op haar bureau niet aankon, nam ze het kind mee naar de privéterminal van Maxwell Grant, een van de meest invloedrijke financiële magnaten van het land. Maxwell was een buitengewoon figuur, zelfverzekerd en bekend om zijn onwrikbare arrogantie.
Hij keek Arya aan en grinnikte, denkend dat het een vergissing moest zijn. Een miljardair die de rekening van een vies, trillend kind controleert? Nog steeds geamuseerd, stak hij zijn kaart in de terminal.
