Ik werd als vuil behandeld tijdens ons verlovingsdiner — bespot, beledigd en publiekelijk vernederd — totdat mijn moeder
Terug in de taxi na dat rampzalige diner veegde ik met trillende handen mijn gezicht af. Hoewel ik een droog shirt had aangetrokken dat Ethan me had gegeven, bleef de wijngeur hardnekkig in mijn haar hangen.
Mijn moeder zat naast me, ongewoon stil. De vrouw die altijd zachtaardig, bescheiden en rustig was geweest, straalde nu een autoriteit uit die ik nog nooit bij haar had gezien.
‘Mam,’ fluisterde ik, ‘wat is daar gebeurd? Waarom zag Evelyn er zo… bang uit?’
Grace zuchtte diep. « Lily, ga zitten als we thuiskomen. Ik ben je de waarheid verschuldigd. »
Toen we bij ons appartement aankwamen, zette ze koffie, zette de mokken op tafel en opende vervolgens een oude houten kist die ik haar nog nooit had zien openen.
Binnenin hingen foto’s – van herenhuizen, feesten, luxe gala’s – en een jongere versie van mijn moeder in jurken die ik alleen in tijdschriften had gezien.
Ik staarde haar aan. « Mam… wat is dit allemaal? »
‘Mijn echte naam,’ zei ze zachtjes, ‘is Grace Hawthorne.’
Mijn hart sloeg een slag over.
Hawthorne – zoals in Hawthorne Holdings, een van de oudste familieconglomeraten in New England.
‘Ja,’ vervolgde ze. ‘Ik ben in die familie geboren. Ik ben de jongste dochter van Henry Hawthorne III.’
Ik leunde achterover, verbijsterd. « Dus ik ben… »
‘Een rechtstreekse afstammeling van de Hawthorne-familie,’ zei ze. ‘Dertien generaties geschiedenis. Rijkdom. Macht.’
Ik voelde me duizelig.
‘Maar waarom ben je vertrokken?’
Grace sloeg een nieuwe bladzijde van het album om – foto’s van haar op een debutantenbal, terwijl ze senatoren de hand schudde en sprak op liefdadigheidsevenementen.
‘Omdat dat leven niet het mijne was,’ zei ze zachtjes. ‘Ze wilden een huwelijk voor me arrangeren met een man van wie ik niet hield. Ik weigerde. Het schandaal was enorm. Ik vertrok met niets anders dan een koffer.’
Ze glimlachte peinzend. ‘Toen ontmoette ik je vader. Het huwelijk hield geen stand, maar jou hebben was alles waard wat ik heb opgegeven.’
« Maar mam… waarom verberg je dit voor me? »
“Omdat ik wilde dat je in vrijheid zou opgroeien. Dat je geliefd zou worden om wie je bent, niet om je naam.”
Ik bekeek het album opnieuw.
“Dus Evelyn Walker…”
‘Ze herkende me,’ vulde mijn moeder aan. ‘We hadden elkaar als tieners ontmoet. En ze wist precies wat het betekende als ik mijn naam uitsprak.’
Ik slikte moeilijk. « Weet Ethan het? »
‘Nee,’ zei ze. ‘Jij moet zelf bepalen wanneer je het hem vertelt.’
Precies op dat moment trilde mijn telefoon. Een bericht van Ethan:
Mijn moeder had het mis. Praat alsjeblieft met me. Ik hou van je.
Ik legde de telefoon neer. « Mam… wat moet ik nu doen? »
Grace pakt mijn handen vast. « Beslis eerst of Ethan echt van je houdt om wie je bent. Niet om je naam, niet om je verleden. Als dat zo is, dan zal de waarheid jullie niet breken, maar jullie allebei sterker maken. »
Ik knikte langzaam.
De volgende dag zette ik Ethan neer in een rustig café. Hij zag er uitgeput uit.
‘Lily,’ zei hij zachtjes, ‘het spijt me zo. Ik had je moeten beschermen.’
‘Het was niet jouw schuld,’ zei ik tegen hem. ‘Maar de zaken zijn… ingewikkeld.’
Hij reikte over de tafel heen. « Ik hou van je. Wat er ook met mijn familie gebeurt, ik wil jou. »
Mijn borst trok samen van emotie.
‘Ik heb tijd nodig,’ zei ik eerlijk. ‘Maar ik wil het proberen.’
Ethan slaakte een zucht van verlichting.
Later die avond nodigden de Walkers ons uit voor een ‘verzoeningsdiner’. Mijn moeder verraste me toen ze zei:
“Laten we gaan.”
‘Maar waarom?’ vroeg ik.
‘Omdat sommige waarheden in de juiste ruimte uitgesproken moeten worden,’ antwoordde ze.
De volgende avond betraden we het Walker-huis. Evelyn begroette ons met een geforceerde glimlach, duidelijk aangedaan.
Maar ze had geen idee wat er zou komen.
Omdat mijn moeder haar volledige naam nog niet had gezegd.
En toen ze dat deed…
Alles zou veranderen.
