Ik was net aangenomen als huishoudster om het landhuis van een miljardair in Connecticut schoon te maken, terwijl zijn tweelingdochters maandenlang in doodsangst lagen te schreeuwen. Maar toen ik ze vasthield en ze eindelijk in slaap vielen, dreigde de peperdure dokter met arrestatie.

De kraamkamer is nu stil – gevuld met gelach in plaats van verdriet.

Sophie en Amelia zijn gezond, mollig en springlevend.

Ik ben niet langer de dienstmeid.

Ik ben de nanny.

En toen Jonathan op een avond mijn hand pakte en zei: « Familie is niet altijd bloedverwantschap », begon er eindelijk iets in mij te helen.