“Wat is het plan?”
“We hebben bewijs nodig van zijn gedrag.
Ik wil hem confronteren, maar we moeten voorzichtig zijn.”
De dagen erna waren een wervelwind van geheime acties.
Linda volgde Robert, documenteerde elke beweging.
Ze was nauwkeurig, legde elke interactie vast zonder dat hij het merkte.
Op een avond zaten we samen, beelden door te nemen.
“Hij is geobsedeerd,” zei ik, terwijl ik mijn hoofd schudde.
“Maar waarom?
Wat drijft hem?”
Linda zuchtte.
“Ik weet het niet.
Maar we moeten erachter komen.”
“Voorzichtig,” waarschuwde ik haar.
“We weten niet hoe ver hij zal gaan.”
Linda knikte.
“Ik weet het.
Maar ik kan niet langer zo leven.”
Die avond bedachten we een plan om de foto’s in de kelder te vervangen door nieuwe — foto’s van Robert, stiekem genomen.
Het was riskant, maar leek de enige manier om hem de ernst van zijn daden te doen beseffen.
We werkten stil, de spanning was voelbaar.
Terwijl we de muren bedekten met de nieuwe foto’s, voelde ik een groeiend ongemak.
Wat als deze actie hem over de rand zou duwen?
Als je het verhaal mooi vond, vergeet dan niet het te delen met je vrienden!
Samen kunnen we de emotie en inspiratie verder verspreiden.
