Ik verzorgde mijn zieke grootmoeder en erfde haar oude bank na haar overlijden. Toen ontdekte ik een verborgen rits in het kussen.
Het was vastgenaaid aan de onderkant van het middelste kussen, verborgen onder de stoffen bies. Het was bijna onzichtbaar, tenzij je er specifiek naar zocht. Ik staarde er lange tijd naar, mijn hart klopte sneller dan het de hele week had gedaan.
Een zilveren rits op een bankkussen | Bron: Midjourney
Mijn vingers raakten het aan alsof het zou verdwijnen als ik knipperde.
‘Dat… was er eerst niet,’ mompelde ik in mezelf. Ik verwachtte geen antwoord.
Ik greep naar het lipje, aarzelde even om mezelf voor te bereiden en opende het langzaam. De tanden gingen met een zacht gesis open en binnenin, zorgvuldig weggestopt, lag een zwart fluwelen zakje.
Mijn adem stokte in mijn keel.
Een zwarte fluwelen tas op een salontafel | Bron: Midjourney
Ik reikte erin en haalde het eruit. Het was zwaar, heel zwaar. Met trillende handen ritste ik het open, en daarin zaten verschillende kleine sieradendoosjes, elk in een zakdoek gewikkeld, en een envelop met mijn naam erop geschreven in Mabels vertrouwde, sierlijke handschrift.
« Oma… » Mijn stem brak. » Wat heb je gedaan? »
Ik ging op de bank zitten en opende de brief.
Een envelop op een tafel | Bron: Midjourney
« Mijn liefste Lila,
Als je dit leest, betekent het dat je de schatten hebt gevonden die ik voor je wilde hebben. Ik wilde je de sieraden van mijn oma geven, maar ik wist dat je moeder een manier zou vinden om ze van je af te pakken. Dus heb ik ze verstopt op de enige plek waarvan ik wist dat ze er nooit zou zoeken.
