Ik verzorgde mijn zieke grootmoeder en erfde haar oude bank na haar overlijden. Toen ontdekte ik een verborgen rits in het kussen.
Liefde is het allerbelangrijkste. En intelligentie? Dat zit ons ook in het bloed.
De volgende avond deed ik iets voor mezelf. Voor het eerst sinds de begrafenis droeg ik een zwarte jurk die ik al jaren niet meer had aangetrokken. Ik haalde zelfs mijn hakken weer tevoorschijn, die achterin mijn kast hadden gelegen.
Een zwarte jurk aan een hanger | Bron: Midjourney
De smaragdgroene oorbellen, die in het kleinste doosje van het fluwelen zakje zaten, fonkelden in het badkamerlicht toen ik ze indeed.
In de spiegel zag ik een glimp van mezelf. Niet zomaar een vermoeide moeder. Niet zomaar een rouwende kleindochter. Maar een vrouw die de pijn had overleefd, de liefde had gekoesterd en er aan de andere kant, stralend en vol zelfvertrouwen, uit was gekomen.
‘Je ziet er prachtig uit,’ hoorde ik in mijn hoofd. Het was Mabels stem, zacht en plagerig. ‘Ga nu maar lekker eten, Lila. Marcus zal een geweldige stiefvader zijn.’
Een paar smaragdgroene oorbellen | Bron: Midjourney
Ik lachte in mezelf.
‘Oma,’ zei ik, terwijl ik mijn hoofd schudde en mijn lippenstift opdeed. ‘Het is maar een etentje. Hij is gewoon een vriend.’
Toen pauzeerde ik even en keek ik mezelf nog eens aan.
« Oké, misschien ooit, » fluisterde ik in de lege badkamer. « Jij mag me begeleiden. »
Beneden stond Marcus bij de voordeur te wachten. Hij zag er verlegen uit en droeg een blazer die hem niet goed paste. Ik pakte mijn jas en het kleine tasje waar mijn telefoon en lipgloss nauwelijks in pasten.
Een lachende vrouw in een badkamer | Bron: Midjourney
Ik deed het ganglicht uit en wierp nog een laatste blik op de bank. De lavendelgeur vervaagde, maar was nog steeds voelbaar, verborgen tussen de kussens.
En ik wist het: ze was nog steeds bij me.
Dat zou ik altijd zijn.
Een glimlachende oudere vrouw zit op een schommelstoel op de veranda | Bron: Midjourney
Deel dit verhaal met je vrienden. Het kan hen inspireren en hun dag opfleuren.
