Mijn kleindochter trok me opzij, duidelijk beschaamd. « Oma, » zei ze ongemakkelijk, « je ziet er belachelijk uit. Je moet veranderen. » Ik had het gevoel dat de grond onder mijn voeten wegzakte. In plaats van te blijven, liep ik huilend weg.
Later belde ze om haar excuses aan te bieden. Ze gaf toe dat ze overdreven had gereageerd en zei dat de stress van de bruiloft haar had doen ontploffen.
Ik weet niet zeker of ik haar kan vergeven. Eerlijk gezegd schaam ik me zo erg dat ik me niet eens meer kan voorstellen dat ik nog naar familiebijeenkomsten zou gaan.
