Alejandro klapte langzaam in zijn handen, een traan van spijt rolde over zijn wang. Hij liep rustig naar haar toe.
‘Ik blijf bij mijn belofte. Als je in die jurk zou passen, zou ik met je trouwen.’
Clara’s antwoord was elegant, scherp en definitief.
« Ik heb geen huwelijk nodig dat op spot is gebaseerd. Ik heb al iets veel waardevollers gevonden: mijn waardigheid. »
Onder de gouden gloed van de kroonluchters draaide ze zich om en liep naar het podium, badend in licht, applaus en bewondering. Alejandro keek zwijgend toe, wetende dat hij de vrouw die ooit onzichtbaar was geweest… en nu onvergetelijk was, nooit zou vergeten.
