Een les voor een verpleegster
Die dag heeft me veranderd. Ik geloof nog steeds in de kracht van medicijnen, maar Rex herinnerde me eraan dat genezing niet altijd in grafieken of cijfers staat. Soms reiken liefde en instinct dieper dan onze instrumenten kunnen meten.
Sindsdien luister ik anders. Als een patiënt iets zegt dat niet overeenkomt met de resultaten, pauzeer ik even. Als een dier dicht bij iemands bed blijft, let ik op. En als ik een kind met zijn trouwe hond zie, besef ik dat niet alle genezing alleen met medicijnen te maken heeft.
Zelfs nu nog zie ik Rex’ ogen in mijn geheugen – die standvastige, vastberaden blik die leek te zeggen: Vertrouw me. Ik weet het.
En dat doe ik. Want die dag redde een Duitse herder genaamd Rex zijn jongen zonder ook maar een woord te zeggen.
Soms gebeuren wonderen stilletjes – niet in de vorm van medicijnen of apparaten, maar op vier poten, met een kwispelende staart en een hart dat grenzeloos liefheeft.
