Ethan bevroor. Zijn knokkels spanden zich om het stuur en een lang moment zei hij niets. Toen zuchtte hij, haalde zijn telefoon tevoorschijn en liet me een foto zien.
Mijn maag zakte. Het meisje op het scherm had mijn tweelingzus kunnen zijn.
Hij legde uit dat Suzan zijn eerste liefde was op de middelbare school. Ze hadden al jaren verkering voordat ze naar de universiteit verhuisde. Hun breuk was rommelig verlopen en kort daarna hadden ze het contact verloren.
Plots begon alles logisch te worden: de spanning tijdens het eten, de manier waarop zijn vrienden naar me keken, en zelfs de manier waarop Ethan me aanstaarde op de avond dat we elkaar ontmoetten, alsof hij een geest zag.
Dat besef trof me als een golf.
Was hij echt verliefd op me geworden… Of met haar spiegelbeeld?
Ethan houdt vol dat ik haar niet ben, dat wat hij voor me voelt echt is. Maar elke keer als hij naar me kijkt, flikkert de twijfel in mijn borst. Wat als hij via mij van de herinnering aan iemand anders houdt?
Onze bruiloft is nog maar een paar weken verwijderd. De jurk wacht, de uitnodigingen verzonden. En toch, als ik me voorstel dat ik door het gangpad loop, vraag ik me af: wie zal hij daar zien staan? Mij… Of de schaduw van de vrouw van wie hij ooit hield?
Bron: brightside.me
