Eerst dacht ze dat ik een grapje maakte. « Wat zou ik überhaupt aantrekken? » vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen.
« Iets fantastisch, » zei ik tegen haar.
Een week later droeg ze een glinsterende blauwe jurk en ik een bijpassende stropdas. Toen we de zaal binnenliepen, waren alle ogen op ons gericht.
Ik verwachtte een paar vreemde blikken, misschien wat gefluister. In plaats daarvan begonnen mensen te klappen.
Mijn vrienden juichten. Zelfs de directeur pinkte een traantje weg.
En toen? Alma ging de dansvloer op.
Ik bedoel, ze ging helemaal los op de dansvloer. Ze draaide rond, ze lachte, ze danste zelfs een beetje op een nummer van Bruno Mars.
Maar het beste gedeelte?
Halverwege de avond pakte de dj de microfoon en kondigde aan dat het volgende nummer was opgedragen aan de « Queen of the Prom », en dat was niemand minder dan Alma zelf! Iedereen barstte in applaus uit en Alma straalde van vreugde.
Toen de muziek begon te spelen, klonk het als een oude favoriet waar mijn overgrootmoeder het al eerder over had gehad, van toen ze klein was. De bekende melodie van « Always » van Ella Fitzgerald vulde de kamer en plotseling begonnen Alma’s ogen nog helderder te stralen.
« Wil je me er iets over vertellen? » vroeg ik, nieuwsgierig naar de betekenis van het lied.
« Ah, » zuchtte ze opgetogen. « Dit was mijn liedje met je overgrootvader.
Wij dansten er vroeger in onze woonkamer op.”
Ze sloot haar ogen, verzonken in wat een zoete herinnering leek. Ik pakte haar hand en we dansten langzaam, waardoor er ruimte ontstond voor oude dromen en herinneringen.
De rest van het publiek keek zwijgend toe en koesterde respect voor dit aangrijpende moment. Ze legden het in gedachten vast als een dierbaar aandenken.
Na het dansfeest stapte ik opzij terwijl mijn klasgenoten en hun dates om de beurt met Alma dansten. Ze was helemaal in haar element, vol leven, kletsend, lachend en de leerlingen een paar van haar ouderwetse danspasjes lerend.
Het meest onverwachte moment van de avond was de aankondiging van de prom king en queen. Tot ieders verbazing – vooral die van mij – werd Alma gekroond tot ereprom queen!
Een lid van de studentenraad zette een provisorische kroon op haar perfect gestylde haar en gaf haar een sjerp met de tekst: « Prom’s Best Spirit ».
Ze droeg het met trots, haar ogen schitterden en ze werd omringd door een stralende gloed.
Toen de avond ten einde liep, uitte Alma haar dankbaarheid. « Ik had nooit gedacht dat ik op mijn leeftijd zo’n avond zou hebben, » zei ze.
“Het leven brengt verrassingen op je pad wanneer je ze het minst verwacht.”
