Uiteindelijk was de « doos op mijn veranda » meer dan een « levering kleding »; het was een « bewijs van de veerkracht » van moeders overal ter wereld. Of we nu « diensten draaien in een ziekenhuis » of « met een pasgeborene door het openbaar vervoer reizen », we maken deel uit van een « wereldwijde zusterschap » van « verzorgers ». De « lessen in genade » die ik van Laura en haar familie heb ontvangen, hebben mijn kijk op « liefdadigheid » veranderd. Ik heb geleerd dat wanneer je « investeert in de veiligheid van een vreemde », je « investeert in het collectieve welzijn » van de gemeenschap.
De ‘kerstboomerang’ is echt, en hij keert naar ons terug in de vorm van ‘glitterende laarzen’, ‘warme truien’ en ‘onbreekbare banden’. Terwijl mijn dochters ‘ronddraaien in hun nieuwe outfits’, word ik eraan herinnerd dat ‘ware voorspoed’ te vinden is in de ‘rijkdom van onze verbindingen’. We ‘overleven de feestdagen niet alleen’; we ‘bloeien door empathie’. Ik zal ‘vriendelijkheid blijven promoten’ als een ‘essentiële levensvaardigheid’, zodat mijn dochters opgroeien in een wereld waar ‘helpen’ de ‘standaard werkwijze’ is. Ons ‘huis van oud hout en wasmiddel’ is een ‘centrum van hoop’ geworden, en dat is het ‘grootste kerstcadeau’ van allemaal. Zou je het fijn vinden als ik je help bij het maken van een ‘checklist voor vriendelijkheid in de gemeenschap’ of bij het verkennen van ‘lokale vrijwilligersmogelijkheden’ voor de komende feestdagen?
