De wind ruist door de bomen en even had ik kunnen zweren dat ik zijn aanwezigheid voelde. Een warmte, een geruststelling, alsof hij zei: « Je kunt het. »
En dat deed ik. Niet omdat ik sterk was, maar omdat ik had geleerd dat kracht niet iets is wat je in jezelf vindt. Het is iets wat je in anderen vindt. In de vriendelijkheid van vreemden. In de liefde van familie. In de herinneringen aan degenen die ons te vroeg zijn ontvallen.
Het leven is hard. Het is chaotisch, onvoorspelbaar en vaak oneerlijk. Maar het is ook mooi. En soms is één vriendelijk gebaar al genoeg om ons daaraan te herinneren.
Dus als je dit leest, hoop ik dat Daniels verhaal je inspireert. Ik hoop dat het je eraan herinnert om aardig te zijn, te geven zonder er iets voor terug te verwachten en de kracht van een gemeenschap nooit te onderschatten. En als je een moeilijke tijd doormaakt, weet dan dit: je bent niet alleen. Er zijn mensen die om je geven, zelfs als je ze nog niet kent.
Bedankt dat ik mijn verhaal mag delen. Als het je heeft geraakt, deel het dan vooral. Je weet maar nooit wie het nodig heeft.”
Like en deel als dit verhaal je heeft geraakt. Laten we vriendelijkheid verspreiden, één verhaal tegelijk.
