Ik ben al bijna tien jaar getrouwd met mijn vrouw, Julia. Toen ik haar ontmoette, had ze twee dochters, Ava en Bella, die toen 6 en 8 waren. Ik hield echt van Julia, en vanaf het begin wist ik dat ik meer wilde zijn dan alleen een stiefvader – ik wilde een vaderfiguur zijn voor Ava en Bella.
In de loop der jaren heb ik elk recital, ouder-leraarconferentie, voetbalwedstrijd en verjaardagsfeestje bijgewoond. Ik heb er alles aan gedaan om hen financieel en emotioneel te ondersteunen.
Maar mijn stiefdochters zijn nu 16 en 18. Ondanks jarenlange inspanningen zijn ze onverschillig. Hoeveel liefde en toewijding ik ook toonde, er was altijd een barrière. Julia verzekerde me altijd dat ze uiteindelijk zouden bijdraaien, maar na tien jaar had ik het gevoel dat er niets was veranderd.
