“Door mijn toekomstige kinderen te leren dat mensen gewaardeerd worden om wat ze bezitten.”
“Dat wil ik niet.”
“Dat wil ik niet zijn.”
‘En je ouders?’ vroeg ik.
“Hoe gaat het met ze na dit alles?”
Simone zuchtte.
« Woest. »
« Pijn doen. »
“Vernederd.”
“Veronica heeft al drie dagen niet met me gesproken.”
“Franklin stuurde me een bericht waarin hij zei dat ik hem had teleurgesteld.”
Dat ik vreemden boven mijn eigen familie had verkozen.
Ze hield even stil.
“En weet je wat vreemd is?”
“Ik voel me niet slecht.”
“Ik voel me vrij.”
‘Dat is goed,’ zei ik.
“Dat betekent dat je de juiste beslissing hebt genomen.”
Simone knikte.
“Marcus en ik stellen grenzen.”
“We hebben ze verteld dat ze deel mogen uitmaken van ons leven, maar alleen als ze ons respecteren.”
“Als ze onze beslissingen respecteren.”
“Als ze ophouden ons te proberen te controleren met geld of emotionele chantage.”
« En als ze dat niet kunnen, dan zullen ze een afstandelijke relatie moeten accepteren. »
‘Hoe reageerden ze daarop?’ vroeg ik.
‘Heel slecht,’ antwoordde Simone.
“Veronica zei dat we ondankbaar waren.”
“Dat ze alles voor mij hadden opgeofferd.”
“Franklin dreigde me te onterven.”
“Alle financiële steun stopzetten.”
Alsof dat het enige was waar we om gaven.
Alsof onze liefde voor hen afhing van hun geld.
“En toen besefte ik dat ze dat echt geloven.”
“Dat ze echt denken dat hun waarde in hun portemonnee zit.”
‘Dat is triest,’ merkte ik op.
« Heel triest, » beaamde Simone.
“Omdat ze zoveel hebben en nergens van genieten.”
“Ze hopen zich gewoon op.”
« Concurreren. »
« Pronken. »
“Maar ze staan er nooit bij stil of ze wel gelukkig zijn.”
“Als ze vrede hebben.”
“Als ze daadwerkelijke banden met mensen hebben.”
“Ze tellen gewoon hun bezittingen en voelen zich overwinnaar.”
“Binnen zijn ze leeg.”
Ze zweeg even.
Toen keek ze me recht aan.
“Schoonmoeder… ik wil je iets vragen.”
« Zeg eens. »
“Ik wil van jou leren.”
“Ik wil dat je me leert hoe ik met waardigheid kan leven.”
“Hoe je rijk kunt worden zonder het te hoeven bewijzen.”
“Hoe vind je rust te midden van chaos?”
“Hoe je sterk kunt zijn zonder wreed te zijn.”
“Want die nacht zag ik iets in jou wat ik nooit in mijn ouders heb gezien.”
“Ik zag les.”
“Ik zag echte kracht.”
“Ik zag een vrouw die niet hoefde te schreeuwen om gehoord te worden.”
Ik glimlachte teder.
“Simone, dat kan ik je niet leren.”
“Dat leer je door te leven.”
“Door fouten te maken.”
“Door te vallen.”
“Door op te staan.”
“Het enige wat ik kan doen, is mijn ervaring delen.”
“En ik kan je vertellen dat het geen gemakkelijke weg is.”
“Je zult kritiek te verduren krijgen.”
“Oordeel.”
“Mensen die niet zullen begrijpen waarom je anders leeft.”
“Maar als je trouw blijft aan jezelf…”
“Als je leeft volgens je waarden…”
“Je zult vrede vinden.”
“En die vrede is meer waard dan welk geldbedrag dan ook.”
‘Ik wil het proberen,’ zei Simone.
“Ik wil beter worden.”
“Niet alleen voor Marcus.”
“Maar voor mij.”
“Omdat ik het verdien om zonder die constante druk te leven.”
“Zonder die behoefte om indruk te maken.”
“Zonder de angst om niet goed genoeg te zijn.”
‘Doe het dan,’ zei ik tegen haar.
“Maar doe het niet allemaal tegelijk.”
“Doe het stapje voor stapje.”
“Begin met het in twijfel trekken van je gewoontes.”
“Uw aankopen.”
“Jouw motivaties.”
Stel jezelf vóór elke beslissing de volgende vraag:
“Is dit voor mij of voor anderen?”
« Brengt dit me vrede of is het slechts schijn? »
Simone knikte en maakte aantekeningen in gedachten.
“En mijn ouders… denk je dat ze ooit zullen veranderen?”
Ik keek haar eerlijk aan.
« Ik weet het niet. »
“Verandering vereist dat je een probleem erkent.”
“En ze geloven niet dat ze er een hebben.”
“Zij geloven dat de wereld ongelijk heeft.”
“Dat mensen ondankbaar zijn.”
“Dat zij slachtoffers zijn.”
« Zolang ze dat niet inzien, is verandering niet mogelijk. »
“Maar je kunt veranderen.”
“Je kunt de vicieuze cirkel doorbreken.”
‘Dat zal ik doen,’ beloofde ze.
“Met de hulp van Marcus.”
“En ik hoop dat dat ook met uw begeleiding lukt.”
‘Je hebt mijn begeleiding niet nodig,’ antwoordde ik.
“Je hebt alleen je innerlijke kompas nodig.”
“Die stem die je vertelt wat goed en wat fout is.”
“Die stem die je jarenlang hebt onderdrukt om je ouders tevreden te stellen.”
