Ik heb mijn tweelingzonen alleen opgevoed, maar toen ze 16 werden, kwamen ze terug van hun studie en vertelden ze me dat ze geen contact meer met me wilden.
Een geëmotioneerde jonge vrouw staat buiten | Bron: Midjourney
‘Hou op,’ zei Liam scherp, terwijl hij opstond. ‘Je zegt dat hij gelogen heeft, natuurlijk. Maar hoe kunnen we weten of jij het niet bent die liegt?’
Ik deinsde terug. Het brak mijn hart om te horen dat mijn eigen zonen aan me twijfelden. Ik wist niet wat Evan hun had verteld, maar het moet overtuigend genoeg zijn geweest om hen te doen geloven dat ik loog.
Het was alsof Noach mijn gedachten kon lezen.
Een emotionele vrouw in uniform | Bron: Midjourney
‘Mam, hij zei dat als je niet snel naar zijn kantoor zou gaan om in te stemmen met wat hij vroeg, hij ons van school zou laten verwijderen. Hij zou onze kansen om naar de universiteit te gaan verpesten. Hij zei dat het geweldig was om aan deze programma’s mee te doen, maar dat het echte werk pas zou beginnen als we voltijds waren toegelaten.’
« En… wat… wat wil hij precies , jongens? »
« Hij wil het spelletje van het gelukkige gezin spelen. Hij zei dat je ons zestien jaar samenleven hebt ontnomen, » antwoordde Liam. « En hij probeert benoemd te worden in een schoolbestuur. Hij denkt dat als je ermee instemt om te doen alsof je zijn vrouw bent, we er allemaal baat bij hebben. Er is een banket waar hij ons graag bij wil hebben. »
Een gefrustreerde tiener | Bron: Midjourney
Ik kon niet spreken. Ik zat daar maar, het gewicht van zestien jaar drukte op mijn borst. Het was alsof ik een klap in mijn borst kreeg… niet alleen vanwege de absurditeit van de situatie, maar ook vanwege de wreedheid ervan.
Ik keek naar mijn zoons – hun ogen zo wantrouwend, hun schouders zwaar van angst en verraad. Ik haalde diep adem, hield mijn adem in en ademde toen uit.
‘Jongens,’ zei ik. ‘Kijk naar mij.’
Een tiener in een donkerblauwe trui | Bron: Midjourney
Ze deden het allebei. Aarzelend en vol hoop.
« Ik zou liever het hele schoolbestuur platbranden dan dat die man ons controleert. Denk je echt dat ik je vader opzettelijk bij je weg zou hebben gejaagd? Hij is degene die ons verlaten heeft. Ik heb hem niet verlaten. Hij heeft die keuze gemaakt, niet ik. »
Liam knipperde langzaam met zijn ogen. Er flitste iets in zijn blik, een glimp van de jongen die tegen me aan was gekropen, met zijn knieën geschaafd en zijn hart wild tekeergaand.
‘Mam,’ fluisterde hij. ‘Dus, wat gaan we doen?’
« We zullen zijn voorwaarden accepteren, jongens. En dan zullen we hem aan de kaak stellen wanneer de schijn het meest op de proef wordt gesteld. »
Op de ochtend van het banket heb ik een extra dienst gedraaid in het restaurant. Ik moest in beweging blijven. Als ik te lang stilzat, zou ik in een negatieve spiraal terechtkomen.
Een vastberaden vrouw zit op een bank | Bron: Midjourney
De jongens zaten in de hoek, hun huiswerk voor zich uitgespreid – Noah met zijn koptelefoon op, Liam die in zijn schrift krabbelde alsof hij een wedstrijdje aan het houden was. Ik vulde hun sinaasappelsap bij en glimlachte geforceerd.
‘Jullie hoeven hier niet te blijven, hoor,’ zei ik zachtjes tegen hen.
‘We willen blijven, mam,’ antwoordde Noah, terwijl hij een oordopje uitdeed. ‘We hadden gezegd dat we hem hier zouden ontmoeten, weet je nog?’
Glazen sinaasappelsap op een tafel | Bron: Midjourney
Ik herinnerde het me. Maar ik wilde het me niet herinneren.
Een paar minuten later ging de bel boven de deur. Evan kwam binnen alsof hij de eigenaar was, in een designjas, gepoetste schoenen en met een glimlach waar ik misselijk van werd.
Hij schoof de cabine tegenover de jongens in alsof hij de eigenaar van de zaak was. Ik bleef even achter de toonbank staan en keek hem aan. Liam verstijfde en Noah weigerde hem aan te kijken.
Een man met een frons op zijn gezicht, staand in een restaurant | Bron: Midjourney
Ik kwam dichterbij met een koffiepot in mijn hand, die ik als een schild gebruikte.
« Ik heb deze troep niet besteld, Rachel, » zei Evan, zonder me zelfs maar aan te kijken.
‘Dat was niet nodig,’ antwoordde ik. ‘Je bent hier niet voor een kopje koffie. Je bent hier om een deal te sluiten met mij en mijn zonen.’
‘Je hebt altijd al een scherpe tong gehad, Rachel,’ zei hij lachend terwijl hij een zak suiker pakte.
