Elena verliet de top, geflankeerd door Sterling en haar beveiligingsteam. De lucht was fris en schoon.
‘Mevrouw,’ zei haar assistente, terwijl ze een tablet aanreikte. ‘Er is een probleem bij de poort. Uw ex-man is daar. Hij… wil u spreken.’
Elena aarzelde. « Wat wil hij? »
“Hij zegt dat hij zijn trouwring terug wil. Hij hoopt… nou ja, hij hoopt dat u hem misschien van hem terugkoopt. Hij zegt dat hij het geld nodig heeft voor de huur.”
Elena keek naar haar eigen hand. Haar ringvinger was kaal. Ze had haar ring al omgesmolten en het goud aan een vrouwenopvang geschonken.
‘Zeg hem,’ zei Elena, zonder enige boosaardigheid in haar stem, ‘dat NovaStream geen noodlijdende bedrijven opkoopt.’
“En de ring?”
« Zeg hem dat hij het moet verpanden. Het is het enige waardevolle dat hij nog heeft. »
Ze liep naar haar auto – een gestroomlijnde, zwarte Phantom. De chauffeur opende de deur.
‘Waarheen, mevrouw Vance?’
Elena keek naar de horizon. Jarenlang was haar wereld klein geweest – beperkt tot de keuken, de wasruimte en de schaduw van een man die ze probeerde op te bouwen. Nu leek de horizon eindeloos.
‘Het vliegveld,’ zei ze. ‘Ik heb een afspraak in Tokio. En daarna… misschien Parijs voor het weekend. Gewoon voor mezelf.’
“Begrepen.”
Terwijl de auto wegreed en opging in de stroom van lichtjes, trilde Elena’s telefoon.
Het was een sms’je van een onbekend nummer.
Aan: Elena Vance
Van: Julian Thorne (CEO van OmniCorp)
Bericht: Ik heb uw toespraak gezien. Genadeloos. Elegant. Ik probeer u al vijf jaar op een etentje te trakteren, maar uw ‘gevolmachtigde’ weigerde altijd. Nu u aan het roer staat… een tafeltje voor twee bij Le Bernardin?
Julian Thorne. Haar grootste rivaal. De enige man in de branche die haar ooit echt het nakijken had gegeven.
Elena grijnsde. Ze typte terug.
Bericht: Julian, als je met me wilt eten, zorg dan dat je er helemaal klaar voor bent. Ik neem geen passagiers meer mee.
Ze drukte op verzenden en gooide de telefoon op de stoel. Ze keek hoe de stad aan haar voorbij flitste, een symfonie van licht en beweging. Ze was geen echtgenote. Ze was geen schaduw. Ze was de Architect. En ze stond nog maar aan het begin.
Als je meer van dit soort verhalen wilt lezen, of als je wilt delen wat jij in mijn situatie zou hebben gedaan, hoor ik dat graag. Jouw perspectief helpt deze verhalen een groter publiek te bereiken, dus aarzel niet om te reageren of te delen.
