Eerst plukte ze een banaan, rook eraan, vond hem niet lekker en gooide hem weg. Toen vond ze een perzik, ging tussen de kratten zitten en begon hem voorzichtig op te eten.
Toen een van de medewerkers langskwam, verstopte ze zich snel achter de dozen en bleef doodstil zitten alsof ze verstoppertje speelde. En toen ze weer alleen was, vervolgde ze de proeverij.
In de video at hij:
– twee bananen,
– een halve ananas (ja, die groef ze met haar klauwen op!),
– een avocado (ze beet erin en gooide hem weg – ze vond hem niet lekker),
– en wat peren – dat was ware liefde.
Ik heb de video steeds opnieuw bekeken. Eerst met grote schok. Toen met een lichte glimlach. Uiteindelijk moest ik lachen. Dit ondeugende meisje plunderde bijna elke dag, en we merkten het niet eens.
De volgende dag kwam ik vroeg aan en stond bij de achterdeur. En raad eens? Ze kwam binnen. Zelfverzekerd, onbevreesd, alsof ze thuis was. Ze bleef staan, keek me aan… en ik denk dat ze fronste.
Ik gaf haar een banaan.
Sindsdien heb ik niet alleen een winkel en een geweldig team, maar ook… een aapje genaamd Fru-Fru. We hebben een afspraak gemaakt: hij steelt niets meer en ik laat hem elke dag wat fruit achter.
