« Zij »?
Dat ene woord hield me koud.
Wat weet je ? Wat wil je kopen?
Mijn handen trilden terwijl ik door de foto’s scheldde die ik eerder van de verhuur had gemaakt. Ik wilde bewijs, bewijs dat ik me niet verbeeldde wat ik had gezien. Toen ik iets huiveringwekkends op een van defbeeldingen vond – een vage rode stip weerspiegeld op het gordijn.
Niet van de rookmelder. Geen batterijlampen. Dit betekent dat het miskenbaar is op een laserprei.
Toen lang het tot mij door: dit ging niet alleen over een gastheer die gasten bespioneerde met een verborgen bewakingsapparaat. Er gebeurt iets veel groters in dat zogenaamde vakantiehuis.
De Airbnb die er niet was
Hoe meer ik erover nadacht, hoe duidelijker het werd. Dat pand was helemaal geen echte vakantiewoning. Het was gezellig huis dat opengesteld werd voor reizigers voor extra inkomen.
Het was een façade.
Een opstelling die is ontworpen om de mensen die daar blijven te bekijken, te verzamelen en misschien zelfs te volgen. De « recensies » die ons vertrouwen hadden gegeven, waren waarschijnlijk verzonnen. De gensceneerde foto’s die ons een veilig gevoel hadden gegeven, waren zorgvuldig geconstrueerde illusies.
Wij hebben geen buren in ons huis. We waren pioniers in iets dat we nog niet begrepen.
