Ik heb deze boot met mijn eigen handen gebouwd. Elke plank, elke spijker, elke penseelstreek was van mij. Ik heb er mijn hart en ziel in gelegd en me de avonturen voorgesteld die we op het water zouden beleven, de zonsondergangen die weerspiegelden in de kalme golven.
Maar toen ik het aan mijn ouders liet zien, prees niemand me. Geen woord van bemoediging. De stilte deed meer pijn dan ik had verwacht en een golf van verdriet overspoelde me.
Maar terwijl ik daar stond en naar de voltooide boot keek, besefte ik dat de trots die ik voelde om iets met mijn eigen handen te creëren belangrijker was dan welk applaus dan ook. Ik had mijn visie verwezenlijkt – en dat was op zich al een triomf.
